امان از مشکلات

یه خورده اینجا میخوام توضیحات در وکنم در مورد این اخلاق جدیدم که همیشه یهویی ۳-۴ روز غیبم میزنه!
عرض شود که به شدت هر چه تمامتر سرمان شلوغ می باشد! مشکلات تحصیلی + مسئولیتهای اجرایی در خوابگاه و دانشگاه + مشکلات شخصی  مجال نمیذاره که ما در خدمت دوستان باشیم واسه همین گهگاهی ۳-۴ روز یا بیشتر کلا اینترنت رو میبوسم و میذارم کنار و به سایر کارهام می رسم و یکی دو روز هم میام تو اینترنت که زیاد پشت سرم حرف در نیارن!
هر وقت هم که میخوایم بیایم یه گله آدم میریزن سرم که فلان برنامه رو نصب کن ؛ فلان کامپیوتر مشکل داره ؛ من میخوام پرینت بگیرم ؛ من میخوام سی دی رایت بزنم ؛ من چجوری فرترن رو اجرا کنم؟ مسنجر چیه  و موارد مشابه!
از اون طرف این سایتهای خوابگاهها هم یکی از دیگری بدتر و مشکل دارتر. تا میری اون یکی رو درست می کنی یکی دیگه یه چیزیش خراب میشه و خلاصه روزی نمیشه که به شب برسه و ما یه نفس راحت بکشیم و مثل آدم بخوابیم مگه اینکه کلا از خوابگاه فرار کنیم و بریم خونه فامیلامون!
و البته اینها فقط مشکلات موجود در سایت خوابگاه بود حالا به این مشکلات تحصیلی و مشکلات شخصی رو هم اضافه کنین که کمر آدم رو میشکنه!
مثلا همین متن رو الان یه ساعته که میخوام بنویسم اما مگه میشه؟ تا یه کلمه مینویسی یکی مثل کنه میاد میشینه بغل دست آدم و تا کارش حل نشه از جاش تکون هم نمیخوره و اصلا هم درک نمی کنه که من مثلا خودم هم آدمم و میخوام ۴ تا کلمه تو وب بنویسم. بعضی موقعها که مجبور میشم صریحا به طرف بگم که آقا برو اونورتر بشین بغل سرور که جای نشستن نیست!

...

بسه دیگه؛ الان بخوام ادامه بدم میشه قصه حسین کرد شبستری و تا صبح هم تموم نمیشه. پس فعلا خداحافظ!